தேங்க்ஸ் மா - அமீரும்,அங்காடித் தெருக்களும் காட்டாத உண்மைகள்

ஸ்லம்டாக் படம் தான்  மும்பையின் கோர முகத்தைக் கிழித்து காட்டியது என்று இதுவரை நினைத்து இருந்தேன்.அது எவ்வளவு பொய் என்பது இந்த படத்தில் தான் தெரிந்தது.உண்மைகளை நேருக்கு நேர் பார்க்க முடியாமல் கொஞ்சம் லேசாக கண் கலங்கி விட்டது.நான் பிராண்ட் நேம் பின்னால் ஓடிக் கொண்டிருப்பவன் என்று இன்னொரு முறை இந்த படம் பார்த்ததும் என் முகத்தில் அறைந்த உண்மை.

சாம்ஸ் பட்டேல் தான் சிறந்த குழந்தை நட்சத்திரமாக இந்த ஆண்டு தேசிய விருதுகளுக்காகத் தேர்வு செய்யப்பட்டார் என்பது தான் ஒரே ஒரு ஆறுதல்.தலைப்பைப் படத்தில் காட்டவே ஒரு அதிர வைக்கும் காட்சி.கோளை வடிந்த முகத்துடன் நடித்த அந்த சிறுவனுக்கு இந்த தேசிய விருதெல்லாம் சாதாரணம் என்று தான் தோன்றியது.

நகரத்தில் வாழ திருடுவது ஒன்று தான் அனாதை ஆக்கப்பட்ட குழந்தைகளின் வழி என்பது போல வாழும் சிறுவர்கள் - முனுசுபாலிட்டி,கட்டிங்,சோடா.ஆட்களை எப்படி குறி வைக்கிறார்கள் என்பதை ஒரு விளையாட்டுப் பொருள் வைத்து காட்டுகிறார்கள்.அப்படி திருடி மாட்டிக் கொள்ளும் முனுசுபாலிட்டியை ஒழுக்கம் சொல்லி தரும் விடுதியில் அடைக்கிறார்கள்.வார்டன் தப்பாக நடக்க முயல அதிலிருந்து ஓடி ஒரு நல்லவரால் காப்பாற்றப்பட,இரவே தப்பிக்க முயல்கிறான்.அந்த சமயம் வாசலில் ஒரு குழந்தையை விட்டு விட்டு செல்லும் பெண்ணைப் பார்க்கிறான்.குழந்தையை நாய் உணவாக்க முயல,வேறு வழியில்லாமல் குழந்தையுடன் தப்பிக்கிறான்.

குழந்தையை அம்மாவிடம் சேர்த்து விடும் வேட்கை தான் மிஞ்சி நிற்கிறது.விளைவு நண்பர்கள் குழுவுடன் தேடுதல் வேட்டை தொடங்குகிறது.அந்த குழந்தைக்கு பசியாற்றும் புத்திசாலிதனத்தில் கொஞ்சம் உறைந்து தான் போனேன்.கோவில்,திருநங்கை,குழந்தைதையைத் தொலைத்த ஒரு அம்மா(இதன் நீட்சியாக அண்டி கிறிஸ்ட் என்ற படத்தைப் பார்த்தேன்),கார் டிரைவர்,சமூகத்தில் பெரிய பதவி வகிக்கும் "நல்லவன்",விபச்சார விடுதி,மருத்துவமனை,ஐடி கம்பேனி,அனாதை இல்லம் என்று பயணித்து முடியும் போது அதில் தெரிந்த உண்மைகள் இப்படி எல்லாம் நடக்குமா என்று முன்னரே யோசித்து பார்த்ததையை எல்லாம் பகடி செய்கிறது.

கிரிக்கெட் செய்திகளுக்கு கீழே வரும் செய்தியைப் பார்த்தவுடன் அன்றாடம் இந்த ஐ.பி.எல் எப்படி எல்லாம் என் நேரத்தை உறிஞ்சுகிறது என்பதை கண்கூடாகப் பார்க்க முடிந்தது.ஐ.பி.எல் என்று சொல்வதை விட கிரிக்கெட் என்ற பதம் இன்னும் பொருத்தமாக இருக்கும்.

கடைசியில் சொல்லும் செய்திகள் எல்லாம் உண்மையாக இருக்கவே கூடாது என்று நினைத்து கொண்டேன்.படம் பார்க்கும் இரண்டு மணி நேரத்தில் இந்தியாவில் பதினொரு குழந்தைகள் அனாதை ஆக்கப் படுகிறதாம்.ஒரு நாளில் மட்டும் 240 குழந்தைகள்.நாய்களுக்கும்,குப்பைத் தொட்டிகளுக்கும் உணவாகிறது என்று நினைக்கும் போது இந்த காதல்,கள்ளத் தொடர்பு மீதெல்லாம் எரிச்சல் வருகிறது.ஒரு காண்டம் உபயோகிக்க தெரியாத நாய்களுக்கெல்லாம் என்ன மயித்துக்குடா காதல்.

அந்த அனாதை சிறுவன் பனிரெண்டு ஆண்டுகளாக அம்மா ஒரு நாள் வருவாள் என்ற நம்பிக்கை நாலே நாளில் ஒரு குழந்தையால் உடைத்து போகும் போது ஏற்படும் வலி அம்மா என்று உருகும் நமக்கு  தெரியாது  தான்.

கடைசி காட்சியில் இருந்த அதிர்ச்சி இன்னும் மறையவில்லை.அங்காடித் தெரு பார்த்து உரைந்தவர்கள் எல்லாம் இந்த படத்தைப் பார்த்தால் அது ஒன்றுமே இல்லை என்று தான் தோன்றும்.அமீர் இந்த படத்தைப் பார்த்து தெரிந்து கொள்ளட்டும் எப்படி குழந்தையை வைத்து படம் எடுப்பது என்று.தயவு செய்து இந்த படத்தை எல்லாம் பார்ப்பதோடு நிறுத்தி கொள்ளலாம்.ரீமேக் செய்ய வேண்டாம்.

அனானி ஜேம்ஸ் - பின்னூட்டம் வரவில்லை என்றால் ஏன் எழுத வேண்டும் என்று கேட்டீர்களே.யாரும் பதியாமல் விட்டதை என்றாவது நான் பதிவேன்.எனக்கு இந்த பின்னூட்டம்,ஓட்டு எல்லாம் ஒரு பிரச்சனையே இல்லை.பின்னூட்டம் வரவில்லை என்றாலும் நான் எழுதுவதை நிறுத்த முடியாது.இதை படித்தால் அந்த படத்தைப் பார்க்கவும்.