ஜெகநாதன் - ஆதி - சுஜாதா

ஜெகநாதன் - ஆதி என்று தொடங்கும் பதிவை இரண்டு நாட்களுக்கு முன் எங்காவது பார்த்திருந்தால் அதற்கு எதிர்பதிவு என்று இதை நினைத்து விட வேண்டாம். தினமும் சத்தியப்பிரமாணம் எடுத்து கொள்ளாத குறையாக சண்டை இழுக்கக் கூடாது என்று நினைத்து கொண்டாலும் அதை மீறுவதே எனக்கு வேலையாகயிருக்கிறது.

ஜெகன் - நான் அடிக்கடி சொல்வதுண்டு.நான் பதிவுலகத்தில் பொறாமை படுவது இரண்டு பதிவர்களின் மேல் தான்.அதில் ஒருவர் ஜெகநாதன். நான் மகான் அல்ல என்ற மொக்கை பதிவிலும் கூட அவரை பார்த்து பொறாமை கொள்கிறேன் என்று சொன்னேன்.அடுத்த நாளே இன்னும் அதிகப் பொறாமை கொள்ளுமாறு ஒரு விஞ்ஞான சிறுகதை எழுதியுள்ளார்.

க.சீ.சிவக்குமார் அடிக்கடி சொல்லும் ஜெகன் தான் இந்த ஜெகநாதன்.இதுவரை இந்த வருடத்தில் பதினெட்டே பதிவு தான் எழுதியுள்ளார்.  விமர்சனங்கள் கடுமையாக வைப்பார்.அவர் எப்படி விமர்சனம் செய்வார் என்று பதிவுலகின் கவிஞர்கள் நேசமித்ரனிடமும், யாத்ராவிடமும் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளலாம்.என்னை இரண்டு முறை விமர்சனம் செய்துள்ளார். ஏன் உங்கள் கதையில் நாயகன் நல்லவான தெரிகிறான்.இந்த இடத்தில் தான் கதாசிரியர் தோற்றுப் போகிறார் என்று.இன்னும் சொன்னார் அதை இங்கே படித்துக் கொள்ளவும்.

இந்த கதையை மட்டும் நன்றாக தெரிந்த பதிவர்கள் எழுதியிருந்தால் கொண்டாடியிருப்பார்கள்.

அடுத்து ஆதி எழுதிய சைக்கிள் சிறுகதையைப் படித்தேன்.தொடக்கம் ஒரு இடத்தில் தொடங்கி முடிவு இன்னொரு இடத்திற்கு இடம் பெயர்ந்து விட்டது. இந்த கதையில் மட்டும் ஒரே ஒரு வார்த்தையை ஆதி போட்டிருந்தால் அருமை என்று எல்லா பின்னூட்டங்களும் வந்திருக்கும். தொடரும் என்று போட்டு விட்டு தொடர்கதையாக மாற்றியிருந்தால் நிச்சயம் அப்படித்தான் சொல்லியிருப்பார்கள்.

தொடரும் போடாமல் ஒரு வார்த்தை கூட மாறாமல் இந்த கதையை ஜெயமோகன் அவர் பதிவில் போட்டு இருந்தால் ராம்ஜி யாஹூ போன்ற அதி தீவிர ரசிகர்கள் ஜெயமோகனைத் தலையில் தூக்கி வைத்து கொண்டாடியிருப்பார்கள்.இதை கிண்டலுக்கு சொல்லவில்லை.யார் எழுதுகிறார் என்பதை பொறுத்து தான் விவாதமே.

சுஜாதா சிறுகதை எழுதிப் பழகும் எல்லோரையும் நிறைய பாதித்திருக்கிறார் என்பது நிதர்சனம். ரொம்ப திராமையான கதையை கூட சிலாகிக்க வைத்து விடுவார்.உதாரணத்திற்கு விகடனில் வந்து சிறுகதை. பெரிதாக ஈர்க்கவில்லை என்றாலும் வாசகனை ஏதாவது ஒரு இடத்தில் கட்டி வைக்கும் திறமை அவருக்கு மட்டும் தான் இருந்ததாக இன்னும் நான் நினைக்கிறேன். புதிதாக கல்யாணம் ஆன கணவன் மனைவி வீட்டில் பேசிக் கொள்ள முடியாமல் காவிரி ஆற்றுக்குப் போகிறார்கள். மனையிடம் வீரத்தைக் காண்பிக்க காவிரியில் குதித்து நீந்துகிறான்.தசைப்பிடிப்பினால் மூழ்கும் அவனை காப்பாற்ற நீச்சல் தெரியாத மனைவி காப்பாற்ற குதிக்கிறாள். பிறகு இருவரும் மறுநாள் காலையில் பிணமாக ஒதுங்குகிறார்கள். புதுமணத் தம்பதியர்கள் எப்படி பேசிக் கொள்வார்கள் என்று நாம் எழுதினால் அரைப் பக்கம் எழுதி வைப்போம் அல்லது வைப்பேன். அவர் ஒரே வரியில் முடித்து விட்டார். அவளை இறுக்கமாக அணைத்தான்(வேறுவிதமாக எழுதியிருக்கிறேன்.)  முறைத்ததும் கைகளை விலக்கிக் கொண்டான்.அவர்கள் என்ன பேசிக் கொண்டால் நமக்கென்ன என்று கதையை கொஞ்சம் வேறு பக்கம் நகர்த்தியிருப்பார். வாசகனை அந்த இடத்தில் அவர் கட்டி வைத்து விட்டார்.

விவரணைகளைக் குறைத்து கொண்டு கதையை சொன்னால் வாசகனை கட்டி வைத்து விடலாம்.இல்லை அவர்கள் விமர்சனத்தில் இருந்து அது காப்பாற்றும். கயிறு கொஞ்சம் நீளமாகயிருந்தால் வாசிப்பவனை ஒரு விளாசு விளாச வேண்டும்.அந்த பாணி தான் எனக்கு சரி வரும்.அந்த பாணியில் கதை எழுதியிருக்கிறேன்.பயத்தினால் வெளியிட மனது வரவில்லை. பாருங்க நான் பயந்த சுபாவம் உள்ளவன்.

உடனே நான் இவர்களுக்கு சொறிந்து விடுகிறேன். அப்படி செய்கிறேன்.இப்படி செய்கிறேன் என்று ஆரம்பிக்கக் கூடாது. இதை எழுதக் காரணம் முன்பெல்லாம் விமர்சனமோ,சண்டையோ போடுவதற்கு முன் அவர்கள் என்ன நினைத்து கொள்வார்களா என்று கொஞ்சம் சலனம் வரும். அப்படி சலனம் உண்டாக்கியவர்களில் ஆதியும்,ஜெகநாதனும் உண்டு. என்னை சங்கடத்தில் ஆழ்த்தக் கூடாதென்றே எதுவும் சொல்வதில்லை.மிக முக்கியமாக படிப்பதேயில்லை என்று நினைக்கிறேன். அதுதான் நான் கம்பு சுழற்றுவதற்கு எதுவாகயிருக்கிறது.

மேலும் சிறுகதை எழுதுவது எப்படி என்று ரணகளமாக விவாதித்த ஜெகநாதனுக்காக இந்த இடுகை. ஜெகநாதனுக்கு சொறிகிறேன் என்று சொன்னால் பரவாயில்லை. காரணம் நான் யார் என்று தெரியாத காலத்தில் இருந்து இதுவரை அவர் தளத்தில்,அவர் மனதில் இடம் கொடுத்து வைத்திருக்கிறார்.