சொல்ல முடியாத ஈர்ப்பு - பெயர்கள்

உலகில் அதிகப்பட்ச வெறுப்பும்,நேசமும் ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பினாலே கட்டமைக்கப்பட்டிருக்கிறது என்று யாருமில்லாத தனிமையில் நானிருக்கும் போது நிழலாடித் தொலைத்தது. சில பெயர்கள்,சில குரல்கள், சில மனிதர்கள், சில விஷயங்கள் மீதெல்லாம் காட்டப்படும் வெறுப்பிற்கும்,நேசத்திற்கும் பிண்ணனியில் ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பு இருந்து வேடிக்கை காட்டி காட்டியே என்னை களைத்துப் போக செய்கிறது.

சின்ன வயதிலிருந்தே கார்த்திக் என்ற பெயரின் மீது அதிக ஈர்ப்புடன் இருந்திருக்கிறேன். அதனாலே நடிகர் கார்த்திக்கைப் பிடித்து மனம் தொங்கியதோ என்னவோ.இராவணன் படத்தில் அவர் தொங்கியது தனிக்கதை. அப்படி வளர்ந்த பின்னால் ஏதோ காலக்கட்டத்தில் அமர் என்ற பெயரின் மேல் அதீத ஈடுபாடு காட்டித் தொலைக்கிறேன்.அதுவும் கார்த்திக் நடித்த அமரன் படத்தின் சுருக்கமான அமராகயிருக்கும் என்று லேசான காரணத்தையே எந்த காரணமுமில்லாமல் ஏற்கிறேன்.

ஒற்றை இலக்க செம்களின் போது வெளியே தெரியும் வயல்களில் காற்றில் ஆடும் நாத்துகளை வேடிக்கை பார்ப்பது தான் என் வழக்கம். நடுநடுவே கவனம் இன்று படத்தில் மட்டுமே இருக்கும் கொக்கின் வருகையின் போது மட்டும் சிதறும். அப்படி வெளியே வேடிக்கை பார்க்காமல் ஒரு வகுப்பை மட்டும் தீவிரமாக கவனிப்பேன்.காரணம் எடுத்த அசிரியையின் பெயர் பிருந்தா. அதிகம் பேர் இந்த பெயரை ஏன் வைப்பதில்லை என்றே தெரியவில்லை. இந்த பெயரை எப்படி சுருக்கி கூப்பிடுவது என்று யோசித்தும் இன்று வரை சுருங்காமலேயிருக்கும் பெயராக இது இருந்து வருகிறது.

என்னை விட இரண்டு மூன்று வருட சீனியராக இருந்திருப்பாள். இது மாதிரி இரண்டு கதைகள் பள்ளியிலே ஓடியதால் என் மனது கொஞ்சம் தடுமாறிக் கொண்டேயிருந்தது. அதில் ஒரு பெண் அடிக்கடி சொல்வாள் என் பெயர் ரொம்ப யூனிக்கான பெயர் என்று.இன்னொருத்திக்கு பெயரே கவிதை தான். இங்கு ரெண்டும் சேர்ந்து தனியாவர்த்தனம் நடத்திக் கொண்டிருந்தது.

அவள் நடத்துவதையே கவனித்துக் கொண்டிருப்பேன்.(பாடத்தை சொன்னேன்)."என்ன சார் நீங்க என் கிளாஸ் மட்டும் தான் கவனிப்பதாய் ஒரு பேச்சு அடிபடுகிறதே என்று ரெகார்ட் எழுதாமல் வெளியே நின்று கொண்டிருந்த போது கேட்டு வைத்தாள்."ஆமா பிருந்தா..உண்மை தான்.." சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன். "அப்புறம் உனக்கு என்ன கேடு..எழுதிட்டு வர வேண்டியது தானே.." கோபம் கண்ணில் தெரிந்தது. "இல்ல மேடம் அது வேற இது வேற..பசங்க வெளியே நிற்கும் போது நான் மட்டும் எப்படி.." என்று சொன்னது தான் தாமதம் இனிமே என் லேப்புக்கு வராதே என்று சொல்லி விட்டு போய் விட்டாள்.உம் என்று ஒரு வார்த்தை சொன்னாலே அன்று ரெக்கார்ட் எழுதித் தர நண்பர்களிருந்தார்கள்.கோபத்தில் அடுத்து வந்த தேர்வில் அவள் நடத்தும் பேப்பரில் மட்டும் பெயிலானது இன்னும் கோபத்தை வரவழைத்திருந்தது.

அடுத்த நாள் வந்து நீ முதல் பெஞ்சில் தான் இருக்க வேண்டும் என்று கட்டளை வேறு.அதுக்கு நான் வெளியவே நிற்கிறேன் என்று சொல்லி விட்டு ஒரு ஐந்து பேர் மட்டும் வெளியே நின்றுக் கொண்டிருந்தோம்.வழக்கம் போல லேப் போகும் போது எனக்கு மட்டும் அர்ச்சனை நடந்தது வேறு விஷயம்.

ஒரு செமஸ்டர் தேர்வின் போது அவள் சூப்பர்வைசராக வந்திருந்தாள். ஒரு சந்தேகம் என்றேன். "தெரியுமே படித்திருக்க மாட்டாயே..இந்த சம்முக்கு இதுதான் பார்மூலா என்று குவெஸ்டின் பேப்பரில் எழுத "அதெல்லாம் இல்ல..என் உங்க கிளாஸ் மட்டும் கவனிக்கிறேன் என்று அடிக்கடி கேட்பீங்களே.. அதுக்கு பதில் சொல்லட்டுமா.." முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். "ம்..சீக்கிரம்.." அவசரம் தெரிந்தது. "பிருந்தா.."என்று ஒற்றை வார்த்தையில் முடிக்க "சீக்கிரம் சொல்லித் தொலையேன்.." குரலில் கடுமை தெறித்தது. "அதான் சொன்னேனே பிருந்தா.." சொல்லி முடிக்கும் முன் கோபத்தில் "மொக்கை போடாத சனியனே..என்னை சொல்லணும்..என் வேலை எல்லாம் விட்டுட்டு உங்கிட்ட கதைக் கேக்குறேன் பாரு.." திட்டி முடித்ததும் சொன்னேன். "பிருந்தா இந்த பெயர் தான் காரணம்.." நான் சொன்னதை நம்பவேயில்லை. "சைட் அடிச்சேன்னு உண்மையை சொல்ல வேண்டியது தானே..நான் அழகாயிருக்கிறேன்னு நேரா சொல்ல வேண்டியது தானே..ஏன் பொய் சொல்ற.." கோபத்தில் பொறியத் தொடங்க  "உண்மை தான் அதற்கு காரணமா ஒரு கதையிருக்கு.." என்று அந்த கதையை சொன்னேன். (சத்தியமாக அது இன்னொரு காதல் கதையில்லை.அது ஒரு புராணக்கதை.நம்புங்களேன் ப்ளீஸ்.) அந்த கதை சொன்னப்பின் இன்னும் இரண்டு கேள்விக்கு பதில் சொல்லித் தந்துக் கொண்டிருந்தாள். அந்த நேரத்தில் நண்பன் ஒருவன் அந்த மூலையிலிருந்து "மேடம் அடிஷனல் ஷீட் தாங்க.." என்று குரல் கொடுக்க "டேய் அண்ணா யூனிவர்சிட்டில ஏதுடா அடிஷனல் சீட்..ஒழுங்கா எழுது.." நிமிராமல் பதில் சொல்லித் தந்தபடியே சொன்னாள். பல்ப் வாங்கினியா என்று கைக்காட்டினேன். உடனே "அங்க என்ன செய்ற..ஒழுங்காக எழுதிட்டு ரப்பரால் அழித்து விடு.." என்று பக்கத்து பெண்ணிடமிருந்த பெண்ணிடம் ரப்பர் வாங்கித் தந்து விட்டு போனாள்.நான் என்னைக்கு ரப்பர் எல்லாம் கொண்டு போயிருக்கிறேன். அவளுக்கு கடைசி வரை தெரியாது எனக்கு அந்த கேள்விக்கு எல்லாம் பதில் தெரியும் என்று.குவெஸ்டின் பேப்பரில் அந்த ரப்பரை மடித்து பின்னாலிருந்த நண்பனுக்கு பாஸ் செய்தேன். தேர்வு முடிந்தப்பின் அந்த  பெண் வந்து ரப்பரைக் கேட்க நீ யாரு என்று கேட்டு வைத்து விட்டேன். திட்டிக் கொண்டே போனது தெரிந்தது. அவள் பெயரை கேட்க மறந்திருந்தேன்.

"பிருந்தா இந்த பெயரால் தான் அவள் அழகாகயிருந்தாள்.." என்று வேலை கிடைக்காமல் மனது உடைந்திருந்த நாளில் எனக்குள் நானே முணுமுணுத்துக் கொண்டேன். பிறகொரு நாள் தொட்டி ஜெயா என்ற படம் பார்க்கும் போது ஞாபகம் வந்து தொலைத்தது.அதில் கோபிகாவின் பெயர் பிருந்தா. அந்த பெயருக்காகவே அவள் அழகாகயிருந்தாள் என்று நண்பனிடம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன்.